Waar sta ik nu wat betreft cocreatie?

In de afgelopen weken ben ik door studenten benaderd om geïnterviewd te worden voor hun afstudeerscriptie. Ze hadden me gevonden via Frankwatching en mijn eigen blog CrownedThoughts en wilden me vanwege m'n expertise interviewen. Alhoewel ik een volle agenda heb, vond ik het de moeite waard om tijd voor ze vrij te maken. Hun vragen zetten mij immers aan tot nadenken en onze uitwisseling levert inspiratie op. Ik merk ook dat ik niet overal zomaar een antwoord op heb, dus om mezelf nou cocreatie-expert te noemen… Voor mijn gevoel ben ik er wel bijna, maar voorlopig noem ik mezelf graag een ervaringsdeskundige! :)

Wat is cocreatie? Back to basics
In het verleden heb ik veelvuldig geschreven over definities van cocreatie (en crowdsourcing en open innovatie). Ik heb het inmiddels een beetje opgegeven om tot een perfecte definitie te komen. Er zijn wel een aantal zaken die ik belangrijk vind. Als ik de term cocreatie aan mijn moeder zou moeten uitleggen (wat ik al eens heb gedaan, overigens), dan vertel ik dat het draait om het betrekken van je gebruikers bij je producten, bij innovatie en bij je merk. Dit is natuurlijk verder uit te breiden (bijvoorbeeld met de woorden ‘transparant’, ‘dialoog’, ‘verwachtingsmanagement’; of je verruilt 'gebruikers' voor 'partners', met b2b), maar voor mij is dit de kern van het verhaal: betrekken.

Wat ik wel altijd graag benadruk, is dat een continue dialoog met je klant belangrijk is. Dit ideaal is trouwens best lastig te bereiken, ik heb het in mijn eigen ervaring nog maar zelden meegemaakt (Websitemaker als mooie uitzondering); cocreatie blijft nog vaak in projecten (met een duidelijke kop en staart) steken. Of nog erger: het is soms slechts een marketinggimmick, niet meer dan een moderne versie van de ideeënbus (denk aan Lays met de ‘bedenk zelf een smaak’-actie).

Organisatieverandering: van projectmatige aanpak naar continue dialoog
Cocreatie bestaat al jaren onder verschillende namen (zo ben ik als stagiaire bij Kennisnet begonnen met de door Kennisnet bedachte term ‘open service’) en in verschillende vormen. Het is wat mij betreft belangrijk om op de hoogte te zijn van de mogelijkheden, de goede en slechte voorbeelden en idealen van cocreatie.
Wat uitzonderlijk moeilijk is, is om cocreatie goed in je organisatie in te bedden. Die stap is nodig om van cocreatieprojecten naar een duurzame dialoog te komen. Mijn achtergrond is nieuwe media, geen bedrijfs- of organisatiekunde. Ik merk dat ik moeite heb om de complexiteit van het inbedden van cocreatie in een organisatie te begrijpen en om hier oplossingen voor te bedenken. Zelf kan ik prima cocreëren, maar hoe zet je de hele organisatie hiervoor in? Wie voert de gesprekken? Hoe ga je om met vragen? Gelukkig hoef ik dit binnen Kennisnet niet alleen te bedenken (ik heb gelukkig wel genoeg ideeën van hoe het zou kunnen): we hebben een cocreatieteam opgezet die zich met dit vraagstuk zal gaan bezighouden.

En dat is iets waar ik dit blog graag mee wil afsluiten: cocreatie doe je samen! Ik hoop dus binnenkort bij Kennisnet omringd te worden door cocreatie-experts!